Wednesday, May 28, 2008
some people experience the monday blues. unfortunately, Im not one of them. ako yung nakakaranas ng tuesday, wednesday (hopefully wag pati thursday) blues.
Yesterday, I was at the pink fence waiting for a ride. When I finally got on a jeep, I sat immediately, following my instinct to sit on the empty space. nung paakyat ako, an old man motioned me to sit beside him. seeing that it was an empty space, umupo ako. As the jeep started to move, nakaamoy ako ng basura. It was the man sitting beside me, the same man who motioned me to go to that empty space beside him. I figured na basurero sha kasi he was dirty all over and he was wearing tattered clothes. Naging bearable yung amoy because I was literally sticking my head out of the window. Nung una di ko matiis because i was sitting straight. nung di ko na matiis, i sat sideways. when finally the other person beside me went down, I immediately moved away from the man. Nung bumaba na yung mama, I saw the spot where he sat, there was grayish liquid on it. Naisip ko na katas un ng basura. Nung bumaba ako sa highway, nakita ko, may mantsa ung blouse ko. badrip. inis na inis ako to the point na kahit sa loob ng train, i hated the woman sitting in front of me. May katwiran ako. she was being a pain. (hellur.Sha na nga ung nakaupo, sha pa ung maarte.) anyway, nung makarating ako sa office, I was still pissed. Sino bang di maiinis, kaliligo mo lang amoy basura ka na. tapos nakaputi ka pa namantsahan ung suot mo katas pa ng basura. Tapos nung nalabhan ko na at ok nako, chaka ko lang naisip na kawawa naman ung matanda. Apparently, no one wanted to sit beside him that was why there was an empty space beside him. Joke pa ni ms weng. kung mamamatay na ung mama na un nung araw na un, ako lang ako nakatabi nia, ang swerte naman nia. hehe. e yon di nako mashadong badtrip. yung inis ko, naging sympathy na.
kanina, papasok ako ulet sa office, may babaeng nauna sakin sa saksakan ng mrt ka. pagkapasok niya, di niya ininda na papasok ako, tinamaan nia ako ng bakal sa hita. umaray ako, tumingin lang sha sakin at ngumisi tas dagling pumasok sa train kasama yung shota niya. walang sorry. pagkapasok ko ng card ko, umiika nako sa sakit nung tama sakin. gusto kong murahin yung babae. nabadtrip nanaman ako kase bastos sha. o ano inis o sympathy? tangina sha, inis lang naramdaman ko.
tapos ngayon meron ako.
i therefor conclude na hormones lang ito.
pero kakaramahin yung babaeng yun kase di sha marunong magsorry. sinasawing palad ang mga ganon. salamat mama tinuruan mo ko magsorry. iiwan siguro sha ng shota niya ahahaha.:P joke lang.
(8:34 PM)